UN CANTO A GALICIA
Julio Iglesias
Eu queroche tanto,
e ainda non o sabes...
Eu queroche tanto,
terra do meu pai.
Quero as tuas ribeiras
que me fan lembrare
os teus ollos tristes
que me fan chorare.
Un canto a Galicia, hey,
terra do meu pai.
Un canto a Galicia, hey,
miña terra nai.
Teño morriña, hey,
teño saudade,
porque estou lonxe
de eses teus lares.
Eu queroche tanto,
e ainda non o sabes...
Eu queroche tanto,
terra do meu pai.
Quero as tuas ribeiras
que me fan lembrare
os teus ollos tristes
que me fan chorare.
Un canto a Galicia, hey,
terra do meu pai.
Un canto a Galicia, hey,
miña terra nai.
Teño morriña, hey,
teño saudade,
porque estou lonxe
de eses teus lares.
Teño morriña,
teño saudade,
porque estou lonxe
de eses teus lares...
De eses teus lares...
De esos teus lares...
¡Teño morriña!
¡Teño saudade!
Julio Iglesias
Eu queroche tanto,
e ainda non o sabes...
Eu queroche tanto,
terra do meu pai.
Quero as tuas ribeiras
que me fan lembrare
os teus ollos tristes
que me fan chorare.
Un canto a Galicia, hey,
terra do meu pai.
Un canto a Galicia, hey,
miña terra nai.
Teño morriña, hey,
teño saudade,
porque estou lonxe
de eses teus lares.
Eu queroche tanto,
e ainda non o sabes...
Eu queroche tanto,
terra do meu pai.
Quero as tuas ribeiras
que me fan lembrare
os teus ollos tristes
que me fan chorare.
Un canto a Galicia, hey,
terra do meu pai.
Un canto a Galicia, hey,
miña terra nai.
Teño morriña, hey,
teño saudade,
porque estou lonxe
de eses teus lares.
Teño morriña,
teño saudade,
porque estou lonxe
de eses teus lares...
De eses teus lares...
De esos teus lares...
¡Teño morriña!
¡Teño saudade!
A morriña que me invade nestos instantes faime pensar que un é de onde se sente en non de onde nace. Eu nacín en Castilla e vivín alí trece anos, e ós trece anos fun parar á capital de Galicia, Santiago de Compostela. Pasei cinco anos e logo fun estudiar a A Coruña onde estiven vivindo tres anos máis. Agora resido na capital de España, Madrid. Ó principio a cidade entusiasmoume, había de todo e todo o tempo... Mais despois de dez meses sen volver a Galicia noto que me falta algo, que Galicia ten parte de min escondida nos seus rincones.
Ainda que sexa castelán (do que estou moi orgulloso) hoxe séntome máis galego que nunca. Se me ves nunha escada non saberás se subo ou baixo.
E máis ca terra boto de menos ás xentes da terra. Sobre todo aquelas que me acolleron de boa gana cando era extranxeiro. Hoxe xa son un máis do grupo.
... teño morriña, teño saudade, porque estoy lonxe de esos teus lares...
4 comentarios:
Totalmente de acuerdo contigo. Uno es de dnd se siente. Mi madre es gallega y mi padre pucelano al igual ke yo. Y yo me siento mucho mas cerca de los verdes campos de Coruña ke de cualkier otro sitio.
Salu2!
Ah meu fillo, caeches no embruxo de esa terra de meigas e manciñeiros. Qué terán aqueles lares para provocar tanta morriña? Serán as súas xentes? Os séus verdes paisaxes? as súas rías? a súa gastronomía? a súa cultura? O seus mitos e leyendas? Os seus conxuros? As súas pequenas aldeas? O seu clima?
Eu quédome cas súas xentes.
Morriña, saudade..... de terra e de xentes, de paisaxes e ventos, de coñecidos lonxanos. Din todos aqueles que a sufriron que non existe menciña nin brebaxe que a cure, pois tratase dun mal do espírito, dun dor da alma e a única solución e volver a pisar os verdes campos, ver os vellos amigos e tomar unha boa taza de viño branco. Así que xa sabes, se volves, fillo adoptivo de Breogán, terás a toda a túa xente esperandote cos brazos abertos.
Un saudo desde A Coruña.
Hola yo soy orgullosamente Mexicana, mi abuelo fue ogulloso gallego, mi madre nacio en Mexico pero amo Galicia porque la vio con los ojos de su padre , ella nunca la conocio aunque fue su sueno, y al igual que mi abuelo le enseno amar su patria, ella me enseno amar la patria de mi abuelo, pronto ire a conocerla y cada vez que escucho esta cancion lloro recordando ami madre.Viva Mexico, Viva Galicia!!
Publicar un comentario